Nieuwsbrief 1 Hier is eindelijk onze eerste nieuwsbrief. Na een hele drukke tijd van regelen, verhuizen & wennen, hebben we dan nu de eerste leuke, spannende & misschien wel inspirerende verhalen. Op 1 september 2006 om 17.00 uur  heeft de overdracht van ons nieuwe maison plaatsgevonden. In september zijn wij voor 5 weken naar Laulne vertrokken en zijn aan de slag gegaan om ons huis in orde te gaan maken, zodat we straks niet steeds met onze meubels heen en weer hoeven te gaan sjouwen. Ed is begonnen met zijn schuur in orde te brengen, zodat we steeds makkelijk het gereedschap konden pakken en vinden. Dit heeft in de afgelopen tijd inderdaad een hoop zoeken gescheeld. Daarna zijn we begonnen met behang afhalen, douche slopen, deur & ramen naar buiten maken, fosse septique laten legen en natuurlijk een brievenbus plaatsen. Dit laatste gingen wij met goede moed doen. een paal van drie meter en twee schoppen om hem in te graven en op naar de ingang van ons terrein. Na 20 minuten graven waren we zo'n 30 cm diep. Pik houweel gehaald, maar ook deze bracht geen uitkomst. Terug met de paal en hier een heel stuk vanaf gehaald. Nou paste hij aardig en met wat leem en water eindelijk na 2 uur de paal in de grond vast kunnen zetten. We begrepen gelijk waarom het hier Village Roquefort heet. Het heeft dus niets met de overheerlijke kaas te maken, maar met alle Roques in de grond!!!!! Ha ha! In vijf weken een hoop werk verzet en ook een goede vriend heeft heel veel gedaan. De douche was douche klaar, dit betekend dat je er kunt douchen, maar er toch nog wel wat dingen gedaan moesten worden. De keuken was geplaatst en onze nieuwe cuisinière (fornuis) was geleverd. De kamers boven zijn gewit, de deur naar de ruimte wat onze nieuwe badkamer moet worden, had Ed erin gehakt. Deze ruimte konden we nu nog even mooi gebruiken als opslag voor de vele dozen die uit Nederland zouden komen. Ook hebben we hier een raam geplaatst, er was al een opening dus dit was een relatief makkelijke klus. Voordat we het wisten waren de vijf weken alweer voorbij helaas. We hadden keihard gewerkt en we waren toch zeer ontspannen. Toen nog een week terug naar Nederland en dan hier nog de rest van de inboedel inpakken, mensen gedag zeggen, honden getrimd. In ieder geval een enorme drukke week nog. We zijn tot vrijdagavond 10.00 uur bezig geweest. Toen de trailer aan de auto gehangen en Walter op gaan halen. We hadden besloten om in de nacht te gaan rijden. Dit omdat je de laatste nacht toch vaak niet lekker meer slaapt en ook omdat we dan met Walter in de ochtend aan zouden komen en hij mooi overdag de tijd had om zijn nieuwe thuis te bekijken. Hij wandelde na 11 uur de trailer fris uit. Het was gelijk goed. Hij was rustig en ging op zijn gemakje van het overheerlijke Normandische gras eten. Dit was een mooi moment. Ook Kervin had voor de tweede keer zo'n lange autoreis goed doorstaan. Nu zijn we definitief in Normandie. Zo'n nachtreis was voor onze een hele mooie beleving om Nederland vaarwel te zeggen. Zo in het donker vertrekken en zodra het licht werd, kwamen we in de buurt van ons nieuwe thuis!!!!!!!!!!! Vier dagen later arriveerde onze familie & vrienden en er vlak achteraan kwam de verhuiswagen het terrein op rijden. Dit was een mooi gezicht met onze 55 m3 aan spullen. De dag erna was deze 55 m3 met 10 mensen in 'n ochtend gelost. Met dezelfde mensen hebben we het nog even mooi waargenomen om nog veel klussen te klaren. Zoals schoonmaken, inruimen, 3 ton puin verrijden, hek repareren etc. 's Zondags vertrokken de laatste hulptroepen weer naar Nederland.   Sindsdien zijn wij bezig met het in orde maken van chambre d'hôte, onze keuken, extra badkamer, aanleg van de camping en onze toekomstige gîtes, invoeren van de auto het aanvragen van bouwvergunningen, grondonderzoeken en wat al niet meer. Dit alles gaat gepaard met heel veel papierwerk, hierbij worden wij onuitputtelijk geholpen door het vriendelijke en zeer geduldige Normandische volk.