Ook tijdens de 19 uur durende stroomstoring hebben we ons niet verveeld. Lekker de houtkachel opgestookt en bij kaarslicht zitten praten en lezen. Dit was wel heel bijzonder omdat in de periode dat ons huis gebouwd is (zo'n 200 jaar geleden) de bewoners er toen precies hetzelfde bijzaten, ook aan een houten tafel en bij houtvuur en wat kaarslicht. 

Af en toe moesten wij wat daken sneeuwvrij maken in verband met het zware gewicht ervan. Ook hebben we met de overburen en hun kinderen een sneeuwgevecht (bataille de neige) gehouden en gesleed, zo bleven we toch voldoende in beweging.

En daarna een lekker warm bakkie met zijn allen om weer op temperatuur te komen.

Toen de meeste sneeuw was gevallen, begon de burgemeester met het sneeuwvrij maken van een aantal wegen met zijn tractor, hier is hij samen met andere boeren dagen mee bezig geweest.

Dat dit sneeuwvrij maken bij ons iets langer duurde kwam ook mede door onszelf en onze buren. Op een bepaald moment stonden wij namelijk met een groepje mensen op de weg in de sneeuw en ook met de burgemeester zo wat te praten, toen iemand opperde om een barbecue aan te steken en wat drank te gaan halen, zo gezellig was het in de sneeuw. De drank kwam er natuurlijk wel vrij snel aan te pas,   (dit i.v.m. de kou haha) Maar de warme houtkachel won het toch uiteindelijk, gelukkig.

Buurman.

Van de week met onze buurman van in de tachtig aan zijn tractor gesleuteld. Maar ook die tractor is - denken wij - al "in de tachtig", dus Ed is hier heel voorzichtig mee omgegaan, met de tractor dus.

Nadat we een nieuw onderdeel hadden gemonteerd voor de motor, kwam deze puffend en met veel rook weer tot leven, en na een bakkie zeer sterke koffie konden we aan de slag en was de tractor inmiddels ook warmgelopen.

Samen hebben de mannen toen met de tractor wat rollen hooi naar ons land gebracht, maar Ed moest zowat aan de zuurstof omdat de tractor nogal "rookt en ruikt", Pufpuf. Maar goed, het blijft toch mooi om dit aan te zien.

Ed moest tijdens het rijden steeds aan een hendel trekken omdat er iets lekte en de baal hooi anders op de weg zou vallen. Dit euvel heeft hij inmiddels ook verholpen en nu is de tractor weer als "nieuw".

Deze tractor kent maar één snelheid, en die is langzaam, héél langzaam. Stel je voor: wij gaan over de weg met een slakkengangetje, de rol hooi achterop van 250kg en een grote dikke rookpluim uit de pijp, iets wat milieutechnisch gesproken alleen nog maar hier kan op het platteland.

Op een bepaald moment is Ed afgestapt (om even lucht te happen) en voor de tractor uit gaan lopen (zo "snel" rijd deze) en dat allemaal ook nog zonder navigatiesysteem!

Maar wat is het toch genieten om dit te mogen mee maken, hier kan dat nog. En Ed helpt dan ook vol trots de oude baas met zijn tractor, zodat deze ook niet al te veel meer hoeft te sjouwen.

Viande de Sanglier.

Op een vroege ochtend rond 08.00uur waren wij nog een beetje aan het wakker worden toen er een auto aan kwam rijden, het was "onze" aannemer die ons laatst ook weer geweldig heeft geholpen.

Nu kwam hij vol trots aanlopen met iets groots en druipends in zijn rechterhand. Nadat wij een hand van hem hadden gekregen zei hij dat hij een cadeau voor ons bij zich had. (???)

Hij duwde het Ed in zijn handen. Het bleek de poot van een wild zwijn te zijn dat hij twee dagen ervoor had geschoten. Heel lekker, hoor, behalve als je net uit je bed komt en je ontbijtje staat klaar te maken!

Doreen wist zich nog net in te houden en bood hem maar snel een bakkie koffie aan, terwijl Ed de poot meteen in de vriezer legde.

En afgelopen weekend hebben wij de poot "gebraden". Nou, het is een echte smaaksensatie. Wat een lekker vlees is dat na zo'n 4 uur in de oven.

Wij denken dan ook maar zo: je proeft wel dat deze dieren zonder stress en in de pure natuur hebben geleefd en verder een goed en vrij bestaan gehad hebben. Ja, en ook dit hoort echt bij Frankrijk.

Feesten.

Doreen zit nu in de feestcommissie van Laulne. Het is zo ook makkelijker voor ons om met onze gasten naar de feesten te gaan, omdat wij nu zelf ook een beetje betrokken zijn bij de organisatie hier van, en ruim van te voren weten wanneer er weer feest is.

De deelname ging niet geheel vrijwillig. Op een dorpsvergadering is dit toch wel mede gebeurd onder enige "dwang" van de huidige burgemeester, de oud-burgemeester en een aantal dorpsgenoten. Maar goed, dat is natuurlijk ook wel weer heel leuk.          

En nu kijken wij dus weer uit naar het grote dorpsfeest van Laulne (het oogstfeest) in augustus. Daar gaan wij elk jaar weer naar toe samen met vele van onze gasten, het is natuurlijk heel leuk om zo’n typisch frans feest hier te kunnen meemaken.

Na die bewuste dorpsvergadering was er natuurlijk wijn met de vermaarde taart La Galette des Rois.

Hier het recept van de Galette de Roi

Op 6 januari viert men hier met deze taart bijvoorbeeld Epiphanie, het bezoek van de wijzen uit het Oosten aan het kindje Jezus (Driekoningen). Maar de Galette wordt ook bij veel andere gelegenheden gegeten, zoals bij bezoek van familie of vrienden.

En ook wordt de Galette veel gegeten bij verenigingen en scholen aan het begin van het nieuwe jaar.
In de Galette zit een klein porseleinen of plastic beeldje, een ‘fève’,  verstopt (tot 1870 was dit een boon). Degene die de fève in zijn stukje taart vindt is de “Koning van de dag” en mag de hele dag rondlopen met de kroon die bij de taart geleverd wordt. Wanneer de taart aangesneden wordt gaat de jongste van het gezelschap onder tafel zitten en zegt bij ieder stukje voor wie het bestemd is. De gelukkige Koning hoort daarna de volgende Galette te verzorgen.

De taarten zijn zeker tot in februari hier te verkrijgen, dus waar wij rond deze tijd ook koffie gaan drinken...........juist ja, ze komen nog net niet onze oren uit, maar dat scheelt niet veel. Maar lekker dat die taarten toch zijn!

Nieuw seizoen.

Nu is het voorjaar weer begonnen, de knoppen zie je opkomen, de krokussen en narcissen komen uit, kortom, de natuur bloeit alweer volop. Van de paarden gaat de wintervacht eraf en meteen worden ze weer slanker en ondeugender.

En wij kijken er weer naar uit om gezellig met onze gasten onder de tonnelle de table d'hôte te verzorgen, en zo ook weer leuke en gezellige gesprekken te hebben en nieuwe dingen te horen.

Wij verheugen ons erop om onze gasten weer te kunnen verwelkomen en hopen ook weer op een zeer gezellig seizoen.

Dit doet een lange stille winter met ons, we spelen het programma "De Stoel" na, je moet toch wat he!

Gezellige groeten vanuit Normandie,

Doreen & Ed Advocaat