Nieuwsbrief 4 Mei - oktober.   Mei, het begin van ons eerste seizoen hier in het mooie Laulne midden in het al even mooie Normandië. Wat de camping betreft, wij waren nog niet eens open in april, of we hadden al de eerste toercaravan op de camping staan. Het werd meteen almaar drukker en  zo is het  doorgegaan tot nu aan toe, half oktober en zelfs later deze maand komen er nog mensen op de camping. Wat een drukte ineens, maar wat ontzettend gezellig zeg. Mensen met toercaravans, tenten, vouwwagens en campers, het was een komen en gaan, en veel gasten wilden minstens wel een of meerdere keren van de table d’hôte (dan koken wij voor de mensen) meegenieten. En de table d’hôte  kan bij ons aan tafel of wij brengen het bij de caravan of tent. Het is wel voorgekomen dat we voor 8 gasten hebben staan koken en dat was ontzettend gezellig, zo’n tafel vol mensen. Het sanitairgebouw bevalt de mensen gelukkig ook goed, en bij de vaat/afwas zijn het dagelijks gezellige ontmoetingen. De mensen vertellen elkaar wat ze zoal hebben gezien en meegemaakt in het zeer veelzijdige Normandië. De grote en ruime plaatsen (225m2) bevallen de mensen ook goed en het ruime uitzicht al helemaal, en de stilte en rust hier, daar kom je automatisch wel van bij.   Ook hebben we hier mensen gehad die graag bezig wilden zijn. Bezig zijn? vroegen wij dan, je komt toch om uit te rusten en of om iets te gaan ondernemen? Ja dat ook, maar een aantal wilde graag iets te doen hebben. Nu, dat hadden wij wel voor hen, hoor. En zo kon het wel eens gebeuren dat er mensen het hek bij de ingang aan het wit verven waren, of dat er mensen stonden te harken of te scheppen of plantjes in de grond zetten. Nou, wij vonden dat heerlijk. Het scheelde ons weer een hoop werk en tijd. En hoe meer zielen hoe meer vreugd! Wel moesten we hiermee uitkijken dat nieuwe mensen op de camping niet gingen denken dat het hier een zogenaamde doecamping was en dat je wel moest meehelpen. De meeste klussen zijn nu echter gedaan en van de winter maken we alles verder af. We moeten dan maar voor die andere (klus)mensen een klushoekje gaan maken zodat ze zich niet gaan vervelen haha.   Ook het trimmen van de honden is goed bevallen, veel gasten hebben gebruik gemaakt van de mogelijkheid om meteen hun hond(en) te laten trimmen door Doreen. Zij is al ruim 18 jaar gediplomeerd hondentrimster en zo hadden de gasten weer een “APK” goedgekeurde hond. Of ze lieten het trimmen samenvallen met een bezoek aan Jersey waar geen honden op het eiland mogen (Engels grondgebied) en dan pasten wij meteen de hele dag op de hond.   De rust en de stilte, dáár doen we het hier voor, en onze gasten komen ook voor diezelfde rust en stilte. Verder gaat ieder zo zijn gangetje, je kunt hier  kilometers ver weg fietsen, of wandelen in de bossen in de omtrek of - net als wij ook veel doen -  naar de stille stranden gaan waar je steeds weer een ander gezicht van de zee en de wijde omtrek kunt zien. Wat voor weer het ook is, het strand is hier altijd even indrukwekkend en prachtig.   Maar er logeren bij ons ook veel mensen die alleen voor de invasiestranden komen. Die gaan dagen achter elkaar die stranden af en bezoeken ook de bijbehorende musea. Of ze gaan door naar Cherbourg waar zelfs een onderzeeër ligt, die je ook van binnen mag bekijken. Dus er is heel veel te ontdekken en te zien hier in Normandië en omdat wij hier zo centraal wonen, liggen alle bezienswaardigheden op vrij korte afstand. Dit hebben wij nu zelf mogen ervaren uit de positieve en zeer enthousiaste verhalen van [onze] gasten     Omdat wij gewoon het gehele jaar door open zijn, voor de verhuur van de chambre d’hôte (is B & B - dus de kamer inclusief ontbijt) of de verhuur van de gîte (ons vrijstaande vakantiehuisje), de huur van onze toercaravan of  een standplaats op de camping, de gasten kunnen hier het jaar rond komen genieten van de natuur en de omgeving.   Gelukkig gaat het ook allemaal goed met onze dieren. Fido is al helemaal op zijn gemak hier en heeft aan Wallie een prima maatje. Fido is ook heel nieuwsgierig, je hoeft maar naar hem te kijken en hij komt al naar je toe om aangehaald te worden. En Walter vind het allemaal wel best zolang die maar wat lekkers krijgt, en de oude baas (hij is 22 jaar!) mag best wel wat verwend worden met een extra boterhammetje of appeltje (voor de dorst). Wel schrokken we toen Lola ineens door een sprong verkeerd op haar achterpootje terecht kwam en dit brak. Wij meteen naar de dierenarts geraced die na foto’s genomen te hebben, ook meteen het pootje in het gips zette waar ze vier weken mee heeft moeten lopen. Nu ja, lopen, het leek er soms wel op of er geen gips aan haar pootje geplakt zat want Lola rende je zo voorbij. Volgens ons hebben de Fransen speciaal racegips voor honden, als Lola van mensen op de camping weer eens wat lekkers kreeg rende ze net zo hard mét als zonder gips, maar nu rent Lola altijd wel hard als ze wat lekkers krijgt, hoor.   Regelmatig komen er nu ook mensen ons terrein/domaine op die of onze website gezien hebben, of gehoord hebben wat wij hier zoal aan het doen zijn. Dat zijn mensen die bijvoorbeeld zelf al 16 jaar een camping etc. hebben en gewoon eens komen kijken hoe wij het nu doen, en ons dan ook weer uitnodigen voor een bakkie. Of mensen hier uit de buurt zoals ook natuurlijk de buren. Maar ook Franse mensen die hier in Laulne ook iets verhuren en van de burgemeester gehoord hebben wat wij hier allemaal doen. Dan komen ze even kijken, en nodigen ons vervolgens ook uit om op zaterdagvond om 19.00uur een bakkie koffie te komen drinken bij hen. Nu vinden wij dat natuurlijk wel gezellig en omdat het nu toevallig toch wat rustiger is komt het ook nog mooi uit. Dus wij zaterdagavond om 18.30uur nog even snel thuis gegeten - een beetje laat omdat we het toch nog drukker hadden dan verwacht - en om 19.00uur naar de Franse mensen waar we uitgenodigd waren. Daar aangekomen bleek er nog een echtpaar te zijn uitgenodigd We gingen ook meteen aan de wijn, wijn? geen koffie met wat lekkers erbij? Oké, aan de wijn dan maar, is ook gezellig.   Na een uurtje buiten te hebben gezeten gingen we naar binnen voor de koffie, althans dat dachten wij en ja wij hadden nu toch wel trek in dat bakkie met wat lekkers erbij. Maar nee, we gingen met zijn allen de keuken in en daar stond me toch een gedekte tafel!    We gingen nu dus “gewoon” lekker gezellig eten, eten? goh wat hadden wij nu toch een “enorme” honger, zeg! Wat hadden wij een trek. Wij vertelden eerlijk dat wij al gegeten hadden en dat we dachten nu koffie te krijgen, omdat we daarvoor volgens ons waren uitgenodigd Maar daar werd hartelijk om gelachen en gezegd dat dit normaal was en we maar gewoon gezellig mee moesten eten. Na een machtig maar overheerlijk viergangen diner met diverse wijnen, kwam rond 22.00uur dan toch die lang verwachte koffie met twee verschillende taarten op tafel. Heerlijk was het, overheerlijk zelfs, maar wat zaten wij vol zeg. Twee keer warm eten op een avond is toch niet aan te bevelen, hoor. We hebben dan ook ’s nachts een flink stuk gelopen over ons land om het eten wat te laten zakken. Het leermoment hiervan was, dat als wij weer eens worden uitgenodigd voor de koffie en dan ‘s avonds om 19.00uur, wij daar dan naartoe gaan met een lege maag zodat er veel plaats is voor de zogenaamde “koffie”. Haha, maar wat was het gezellig.  Van de week hebben we bij Albert de buurman een bakkie gehaald (een echt bakkie! - alleen ’s morgens om 10.00uur drinken wij er bij hem geen Calvados meer bij, dat is voor ons toch echt te vroeg), daarna hebben we hem met de auto meegenomen om de camping te laten zien. Hiervoor werden de zondagse laarzen aangetrokken, de pet op en daar gingen we dan, 100 meter verder waren we er al, ja, Albert woont immers pal naast ons. Na de “rondleiding” die hij helemaal geweldig vond, hebben we op ons terras een pastis met hem gedronken, en na een tijdje hebben we Albert weer terug naar huis gebracht met de auto. Hij wilde gaan lopen maar nee, we brachten hem als zijnde de ”burgemeester van Laulne zelf” weer terug naar zijn eigen grote en mooie boerderij. Dit “avontuur” deed meteen de ronde in Laulne, zo hoorden wij later van diverse mensen, zelfs de burgemeester wist het, maar ook een winkelier in Lessay. Albert zwaait nu naar iedereen die hij maar tegenkomt van ons terrein en vind het geweldig gezellig met al die aardige mensen.   Ook fijn is het om te weten dat je hier heel gemakkelijk heen kan komen met de trein. Doreen d’r zus is nu al voor de derde keer hier naartoe gekomen met de trein vanuit Nederland. Met de TGV/Thalys vanuit Nederland naar Gare du Nord in Parijs, dan naar een ander station, St. Lazare geheten, en vandaar met de trein naar Carentan waar wij haar van het station ophalen. En dit alles vanuit  Den Haag tot in Carentan in 6,5 uur. Zo hopen wij dat er mensen hierheen komen die niet meer of geen auto rijden, of geen zin hebben om het hele stuk te rijden maar wel hier bijvoorbeeld de chambre d’hôte, de toercaravan of de gîte willen huren en zodoende op een relaxte manier hierheen kunnen reizen. Wij halen iedereen dan vanaf het station in Carentan op, en als de gasten willen kunnen ze hier fietsen of een auto huren. Er is hier van alles mogelijk.   Inmiddels zijn we begonnen aan het restaureren van onze gîte. Dit wordt een gelijkvloers vrijstaand vakantiehuis voor vier personen voorzien van alle gemakken. En is ook al eind van dit jaar begin volgend jaar klaar voor de verhuur. Het wordt iets heel aparts maar wel geheel in de Franse stijl. En de verhuur hiervan kan met of zonder halfpension. Dus  ook hier geldt: bij ons is er van alles mogelijk. De vorderingen over de restauratie zijn te vinden onder de button gîte.   De appels van onze bomen zijn weer puur natuur en Doreen heeft heerlijke appeltaarten gebakken, en van de bramen natuurlijk veel bramenjam etc. gemaakt. Hopelijk gaat Ed volgend jaar van onze (door een vakman) zeer vakkundig gesnoeide appelbomen de eerste echte en enige Calvados maken, en begeleid door de enige echte vakman hierin, Albert. Die is overigens pas 80 jaar geworden, dus die Calvados is echt wel gezond (alleen niet ‘s morgens bij de koffie). Dus volgend jaar zoeken we gewoon campinggasten die Ed’s eerste eigengemaakte Calvados willen proberen. Een en ander geschiedt wel geheel op eigen risico, maar dat vertellen we er dan maar beter niet bij haha.   Het is hier op Roqueforette en in deze omgeving niet alleen een zeer geweldig paradijs om te wonen, maar ook om andere mensen van mee te laten genieten. Wij kunnen dus uit de grond van ons hart zeggen dat we een druk maar ook heel fijn en gezellig seizoen gehad hebben met ontzettend veel gezellige mensen om ons heen. En dat is nu ook precies wat wij zo graag willen; dus voor ons is het zo helemaal perfect.    Vanaf Domaine Roqueforette, wie weet (weer) tot ziens en met vriendelijke Normandische groeten.   Doreen & Ed Advocaat