Wintermaanden: We hebben een paar mooie wintermaanden
achter de rug. Het is mooi droog en zonnig weer geweest met af en toe wat lichte
nachtvorst, waardoor het uitzicht hier adembenemend was met zo’n prachtige,
witte gloed over het landschap. Zalig weer om een stevige strand- of
boswandeling te maken, of om op ons land te werken zodat we er een gezonde
kleur van op de wangen kregen.. Deze winter hadden we ook voor het eerst een
houtkachel in de keuken en daar hebben we dan ook veel bij gezeten op de
gezellige stille winteravonden.
Druk: Wij krijgen wel eens de vraag of wij het hier niet
al te stil vinden in de wintermaanden. Stil?, zeggen wij dan, we hebben het
ontzettend gezellig druk in de winter! Er komen regelmatig mensen aanwaaien die
gewoon even komen kijken of een bakkie komen halen. En elke maand hebben we wel
familie of vrienden, verre neven of oude buren te logeren gehad. Ook hebben veel
mensen die hier kwamen logeren of in de buurt wonen, ons geholpen met allerhande
klussen. Vrienden die zo'n 60 stekken meebrachten en ook hebben geholpen met het
planten ervan, of die hielpen met het stuken van een vol op de wind staande
muur, of met het plaatsen en afwerken van gipswanden. Dus de verhalen die je wel
eens leest van "Nederlanders" die hier wonen en het, vooral in de winter,
eenzaam vinden, nee, dat zijn niet onze verhalen. Je zult ons niet horen zeggen
dat het hier eenzaam is en of het nu Nederlanders zijn die ook hier ergens een
huisje hebben of dat het Fransen zijn die langskomen, wij hebben aanloop genoeg
en vinden het ook reuze gezellig zo.
Oud & Nieuw: Een paar dagen voor het nieuwe jaar hebben we
weer oliebollen en appelflappen gebakken. ’s Middags kwamen vrienden uit de
buurt ze dan ook snel proeven in ons "oliebollenmagazijn", en gezien naar het
weinige dat er "overbleef" smaakten ze dus erg goed. Bij de buren zijn we ook
weer oliebollen gaan brengen en die werden meteen warm opgegeten en
"weggespoeld" met een heerlijk zelfgemaakt drankje. Dit was niet omdat ze de
bollen niet lusten want sommige namen er zelfs meerdere. Wij kregen dan weer op
onze beurt verse oesters te eten die wij eigenlijk alleen maar uit beleefdheid
eten, omdat we er niet echt gek op zijn. Maar de verse mosselen die gaan er wel
in bij Ed, dus als die er ook bij staan dan blijven er daar niet veel van over.
Dat is dus een mooie deal met de oliebollen, haha.
En wat is het heerlijk, maar ook nog steeds wel wennen, om
klokslag 24.00 uur hier helemaal géén vuurwerk te horen. Als je zoals wij en ook
zoals heel veel andere mensen altijd gewend bent om een ontzettend kabaal te
horen om 24.00 uur van al het vuurwerk, en je hoort nu helemaal niets, dan is
dat heerlijk. Niet alleen voor ons maar ook voor de dieren. Die blijven nu
allemaal lekker rustig en hoeven niet zoals veel dieren rond de jaarwisseling
een kalmeringspil te hebben, je hoort hier buiten verder niets dan stilte. Heel
apart maar ook heel mooi.
Nieuwjaarsreceptie: Half januari kregen we weer de
uitnodiging van de burgemeester om de nieuwjaarsreceptie bij te wonen in de
feestzaal van ons dorpje Laulne. Dit jaar besloten wij om daar naar toe te gaan. Om 15.00
uur moesten wij er zijn en wij waren er ook stipt op tijd net als bijna alle
andere inwoners van Laulne. (In Laulne wonen zo’n 160 mensen.) We werden
hartelijk onthaald door de burgemeester en de secretaresse, maar ook "alle"
inwoners moesten meteen alles van ons weten, want ja, dit was hun kans
natuurlijk. De meeste kenden ons al en wisten precies, waar wij wonen. We kregen
tal van uitnodigingen om eens bij hen te komen kijken en ze wilden het bij ons
ook wel eens graag komen bekijken. En we kregen meteen ook van alles aangeboden
als we wat nodig mochten hebben, van bouwmaterialen tot tractoren om te lenen.
Het zijn vooral deze saamhorigheid, gastvrijheid en openheid naar elkaar toe,
die ons hier zo’n huiselijk en warm gevoel geven. Dat gastvrije en die openheid
is wel puur de Campagne, dus het platteland hier in Normandië.
Na de toespraak van de burgemeester, waarin zij vertelde dat
er het afgelopen jaar ook nog eens drie geboortes geweest waren, en ook waar "al
het geld" aan besteed was, kregen we de hapjes én, jawel, de verschillende
soorten champagne werden geserveerd, dit ging samen met biscuitjes en lange
vingers, gebakken door twee gezellige dorpsvrouwen. En wij maar denken dat we
bij de champagne een lekker stukje kaas of worst zouden krijgen en zeker geen
lange vingers en biscuitjes ha ha. Maar het was er wel reuze gezellig. Wij
denken er nu over om een keer het gehele dorp uit te nodigen voor een gezellig
hapje en drankje, want wie kan nu zeggen dat zijn hele dorp bij hem op visite is
geweest………
Dezelfde week nog staan we met
een aantal dorpsbewoners op de foto in de krant. De krant van het departement
Manche, leuke he?
Gîte l'Hibou (de uil). De gîte, ons vrijstaande
vakantiehuisje en onze trots, is nu klaar voor de verhuur, en ook meteen al
ruimschoots verhuurd. Na een paar dagen uitpuffen en heerlijk
nagenieten van het afgelopen seizoen-2007 zijn we hard aan het (ver)bouwen
gegaan voor ons volgende project: de gîte. Ed was in september al begonnen met
het slopen van de hangar, de aangrenzende schuur. Alle staalplaten losgeslepen
en al het hout dat eruit kwam in stukken gezaagd voor de houtkachel. Hierna de
buitenmuur van de aanstaande gîte opgemetseld met de deur en de ramen erin. Voor
die klus moet je geen hoogtevrees hebben aangezien deze muur ruim 5 meter hoog
is. Daarna met nog twee vrienden in één dag die muur gestuukt, zodat alles ook
meteen waterdicht was. Toen aan de elektriciteit begonnen, er is in zijn
totaliteit zo'n 500 meter kabel en buis ingegaan, dus stroom hebben we er nu
zeker genoeg. Hierna binnen aan het plafond begonnen. En vele rollen
isolatie, plastic, dikke zware balken en hout later zat ook het plafond erin.
Het begin was gemaakt. Hierna de geïsoleerde houten vloer over de betonnen vloer
heen gelegd. Hier hebben we bewust voor gekozen aangezien plavuizen veel kouder
zijn en onze gîte ook een vrijstaand huis is. We hopen namelijk de gîte ook in
de winter te kunnen verhuren, dus dan moet het ook lekker warm te stoken zijn.
Nu waren de binnenmuren aan de beurt. En toen kregen we ook
heel snel een echt knus huis. Lekker helemaal en rondom geïsoleerd, ramen vol op
de zon, dus mooi licht en warm. Ondertussen is ook de fosse tout eaux (is de
septictank maar dan veel uitgebreider en aangepast aan de eisen van deze tijd)
de grond ingegaan en het ziet er nu rondom de gîte uit als een maanlandschap,
maar de aannemer komt alles nog netjes egaliseren en meteen ook nog even zo'n 80
ton grint rond de gîte aanleggen, zodat alles in één keer klaar is. Binnen
konden we nu eindelijk aan de afwerking beginnen. Hier hadden we ons al een hele
tijd op verheugd. Mooie badkamertegels uitgezocht, ideeën voor de keuken
uitgewerkt en ook hier mooie tegels voor uitgezocht.
Ondertussen op onze "vrije"
middagen de brocantes afgestruind op speciale meubelen voor de gîte. De ene keer
lukt het beter dan de andere, maar de meeste spullen staan er nu wel in. Na de
vele leuke en lovende reacties op onze gastenkamer, de chambre d'hôte, hebben we
die stijl ook doorgezet in de gîte. Mooie kleuren, mozaïek, warmte, licht,
ruimte en originele details ook origineel gelaten. Goede en ook nieuwe 2 meter
lange bedden aangeschaft. De 2 meter lengte dat is hier in Frankrijk nog niet
standaard en daar hebben we ook flink voor moeten zoeken. Maar wel belangrijk,
goed liggende nieuwe matrassen met warme dekbedden erop, wat wil een gast nog
meer?
De gîte is nu al meerdere keren verhuurd geweest en gelukkig
goed in de smaak gevallen bij de gasten. En de gîte is het gehele jaar door te
huur en ook hier is natuurlijk ontbijt en/of table d'hôte (diner) bij te boeken,
of bv. table d'hôte op de dag van aankomst en gebracht in de gîte. Zoals eerder
gezegd zijn we trots op onze gezellige gîte l'Hibou.
Buurman: Van de week ging Doreen weer eens met de paarden
wandelen toen ze langs buurman Albert liep. Die was aan het werk op zijn erf en
kwam natuurlijk meteen aanlopen voor een praatje. In de loop van het gesprek zei
Albert dat Fido er zo modderig uitzag en dat die zeker lekker had liggen rollen
in de modder. Ja, zei Doreen, dat heeft hij zeker hij lijkt nu meer op een
varken dan op een paard, waarop Albert lachend antwoordde: O en wanneer wordt
hij geslacht? Ik lust wel een stukje, ha ha.
Voorjaar: Het voorjaar is nu weer in volle gang, de natuur
heeft het geweldig druk en het ruikt allemaal weer heerlijk fris en gezond.
In de moestuin hebben we voor het eerst met een motorfrees de
grond omgespit, het leek wel een campingattractie omdat het ding in de harde
leem hier meteen over heen schoot en toen naar de diepte dook. Ed leek wel een
reuze mol, hij dook met frees en al de grond in maar even later kwam hij
gelukkig weer boven haha. Maar de moestuin is gefreesd (vrezen wij) en de eerste
plantjes sla, courgette, uien en knoflook staan er al in. De buurman wilde onze
moestuin ook wel even ploegen maar dat leek ons weer niet zo'n goed idee, zijn
ploeg is 10mtr lang en met de trekker erbij blijft er van de moestuin niets
anders over dan moes. Nee met de frees ging het perfect en je schept ook meteen
nog wat vreugde: vrienden van ons die ook hier waren lagen op de grond te rollen
van het lachen.
De paarden verliezen weer hun wintervacht, ze staan nu zelfs
al te zweten omdat het al enkele dagen soms 25 en zelfs al 32 graden is geweest,
en dus maakt de dikke wintervacht weer plaats voor de zomervacht. Als je nu de
paarden aait of borstelt vliegen de haren je om de oren. De vogels lijken af en
toe op de kerstman aangezien ze met grote dotten wit haar wegvliegen om hun
nesten te gaan maken. Het is een prachtig gezicht. Vogels plukken lekker de
vachten van de paarden en de paarden vinden het zalig dat gekriebel op hun rug.
En als ze lekker in het zonnetje liggen plukken de vogels zelfs hun buiken.
Afgelopen september heeft Doreen een korte clickertraining
gekregen van een gast die hier chambre d'hôte had gehuurd. Zij geeft
clickertraining voor honden en vertelde dat het ook zeer geschikt kan zijn voor
paarden. Wij kwamen op het idee om te kijken of we Fido minder angstig konden
krijgen bij het optillen van de voorhoef, en ook of hij zo misschien wat
gemakkelijker de trailer in zou lopen. Nou, het is helemaal geweldig. Fido
heeft het heel snel opgepakt en ook onze gast vond het leuk om te zien dat we zo
snel succes hadden met Fido. Nu geeft hij heel rustig al zijn voeten, hij
krabbelt als een circuspaard en als klap op de vuurpijl wandelen Walter en Fido
na een uitgebreide training van een dag nu allebei zo de trailer in en staan
daar alsof dit het leukste van de wereld is. Nu kunnen we eindelijk met allebei
de paarden lekkere strandritten en wandelingen gaan maken en daar verheugen we
ons zeer op. In de toekomst willen we kijken of er interesse bestaat bij gasten
met honden voor zo’n clickertraining. De dieren vinden het helemaal geweldig en
voor de "baasjes" is het ook een leuke afwisseling om met de hond bezig te zijn.
Kraam afdeling: Doreen is "moeder" geworden. We hebben
overal nesten van allerlei soorten vogels hier, en laatst vonden we ineens een
spreeuwenjong op de grond in de schuur. Deze was waarschijnlijk door zijn moeder
uit het nest in de nok van de schuur gegooid - Misschien had hij de maandelijkse
huurbijdrage niet aan zijn moeder betaald en was hij daarom de deur uitgezet.
Het was te hoog om bij het nest te komen én we wisten ook niet uit welk nest het
jong kwam. Dus na telefonisch overleg met de vogelbescherming hoe en wat te doen
met het jong was Doreen ineens moeder.
We hebben de hondenbench die we toch nog
op zolder hadden staan, omgebouwd tot supernest en zo kwam het dat Doreen elke
morgen klokslag 06.30 uur op stond om Fluf te gaan voeren, ja hij heet dus Fluf.
Dat ging allemaal goed tot er na drie dagen nog een spreeuwenjong uit het nest
gegooid of gevallen was. Zo kregen wij er ook Puf bij. Dus nu moesten elke
morgen vanaf 06.30uur en om het half uur Fluf en Puf gevoerd worden. Fluf en Puf
groeiden als kool of beter als spreeuwen, en op een dag vloog Puf uit. We hebben
hem sindsdien nog niet terug gezien. Alleen Fluf wil nog niet echt het (huis)
verlaten. Hij heeft het waarschijnlijk te goed hier. Hij zit op Doreen d'r
schouder en haar hoofd en poept er daar ook lustig op los. Ze leert hem
vliegen, doet er van alles aan zodat Fluf maar naar zijn familie gaat maar hij
wil nog steeds niet weg. Als hij nog veel langer wil blijven gaan we maar eens
kijken wat de kinderbijslag voor Fluf oplevert. We hopen maar dat ook Fluf net
als Puf straks lekker de wijde wereld ingaat en zoals het hoort ook op zichzelf
gaat wonen.
Roqueforette:
De buren kwamen de gîte bekijken en ze
vonden het allemaal geweldig. Nu ook onze nieuwe burgemeester nog een keer
uitnodigen. Met de buren hebben we onze nieuwe aanwinst gevierd met een lekkere
calvados en pastis. Wij hebben er wel kaas en worst etc. bij gegeven omdat wij
niet zo weg zijn van lange vingers en biscuitjes bij een drankje ha ha. En het
was weer gezellig laat geworden.
En het allerlaatste nieuws: Het loopt hier weer storm en met
de pinkstervakantie was alles verhuurd, en dus was het hier gezellig vol.
Dus hopende op een zomer met veel gezellige en zich hier thuis
voelende gasten, tot ziens in het gastvrije Normandië bij ons op Roqueforette.
En natuurlijk weer met vriendelijke Normandische groet,
Doreen en Ed
Normandie
