Le Domaine Roqueforette

Normandie

Terug naar hoofdpagina

Chambre d'hôte Camping Luxe caravan Gîte Wie zijn wij? Waarom hier?
Nieuwsbrieven Contact Honden Fotocollage Normandie Links

Nieuwsbrief 10

 

Bienvenue bij een nieuwe nieuwsbrief van

Domaine Roqueforette.

De zachte winter van 2010/2011.

Na een zachte winter hadden wij dit voorjaar zelfs hooi over voor de paarden. Die hadden lekker veel buiten kunnen lopen en dat scheelde dus hooi. Wel voeren wij ze op  het land hooi bij, zodat ze ook wat anders en wat droogs eten. Ze krijgen daarbij ook nog ander voer en elke dag verse wortelen. Nee, onze paarden komen niets tekort. Ze hebben in de winter dus weinig op stal gestaan en dit is voor de paarden het fijnste wat er is:  lekker buiten zijn. Ons scheelde dit wel het uitmesten van de stallen. Voor onze composthopen is dat weer minder goed, omdat wij de compost van de mest gebruiken voor onze moestuinen. En daarvan eten wij en onze gasten weer de heerlijkste onbespoten groenten. Dus van wat de paarden aan de voorkant innemen en er aan de achterkant er weer uitgooien, daarvan eten wij weer de lekkerste groentes, puur natuur!

In januari en februari hebben we weer de nodige kubieke meters hout gezaagd voor de kachel zoals wij elk jaar doen. Dit is niet alleen 'goed’ voor de conditie (hout zagen, kloven, verrijden en opstapelen) maar het is ook goed voor de lijn, zodat de appelbeignets en andere lekkernijen van de feestdagen weer snel verdwijnen. En hout kunnen wij hier de komende jaren nog ruim blijven zagen met al die bomen hier. En zo kunnen wij ook lekker van de zelfgemaakte appelbeignets blijven eten!

La Maison/het huis.

Omdat ons huis uit 1820 is, zijn voortdurend details waar eens iets aan gedaan moet worden. Het meeste hebben wij al wel vernieuwd in en om ons huis maar sommige elektriciteitsdraden en schakelaars waren nu toch echt aan vervanging toe. Bij sommige zat er nog ijzerdraad in met canvas er omheen. En zo kwam het dat wij in april met neef Jan alle elektriciteitsdraden, schakelmateriaal en de zekeringenkast totaal vernieuwd hebben en aangepast aan de eisen van de tijd. Dit karwei was in drie dagen klaar. En alles is ook meteen goedgekeurd, wat wil je met al die ‘vers ruikende’ stroom in huis?

Kervin.

Dit jaar is in juni onze lieve, je weet wel, kater Kervin overleden. Kervin, onze prins van Perzië, is ruim 19,5 jaar geworden en dat is oud, zeker voor een Perzische kat, maar hij is alleen zo oud geworden omdat hij zich gedroeg als een prins van Perzië en door ons ook zo werd behandeld. Kervin vond alles leuk, deed wat hij wilde (spelen en veel slapen) en had het hier ook heel erg naar zijn zin, hij was lief, aanhankelijk en iedereen vond Kervin leuk en aardig om te zien, en als het wel eens gebeurde dat hij onder de deur doorliep van het toilet op de camping terwijl er iemand op het toilet zat, dan kwam hij er gezellig bij zitten, en dat vond iedereen dat ook best. Kervin rust nu hier op zijn eigen Domaine Roqueforette.

 

Het seizoen 2011.

Het was ook deze keer weer goed dat wij alles vroeg in orde gemaakt hadden op de camping, omdat de eerste campers al eind maart kwamen kamperen (na een telefoontje naar ons toe is dit buiten het seizoen ook mogelijk). En vanaf dat moment is dat alleen maar zo doorgegaan. Dit jaar was het weer drukker dan vorig jaar en dus zijn wij ook nu weer heel trots dat er steeds meer gezellige en vriendelijke gasten hier komen genieten van het mooie en gezellige Normandië.

Trouvie de Ekster.

Trouvie is een ekster die wij begin dit jaar hebben gevonden en die waarschijnlijk uit het nest gevallen of verstoten was. Wij hebben de ekster Trouvie (is van het werkwoord trouver = vinden) grootgebracht, maar wel zodanig dat hij (of zij) wel zo wild als mogelijk blijft. Maar dat is bij kraaiachtigen moeilijk en eksters kunnen heel aanhankelijk worden. Dat weten wij nu maar al te goed. Hij vliegt met ons mee waar wij ook maar lopen, en of dat nu op de camping is of op het land, hij is er vaak bij. Hij zit ook op de paarden wat die wel lekker vinden omdat hij de insecten dan van ze afpikt. Maar ook het buiten lunchen is nu een ‘probleem’. Loop je net naar buiten toe met je O zo zorgzaam gevulde bordje met eten, en kijk je even naar Lola omdat die op de loer ligt om met je mee te eten, dan vliegt Trouvie op je af, pakt het beleg van je brood en vliegt er meteen mee het dak op. En omdat wij nog niet kunnen vliegen kan je mooi fluiten naar je beleg en dus weer rechtsomkeer maken om nieuwe worst of kaas te gaan halen. Wat ook heel ‘lekker’ aanvoelt, is als hij op je hoofd gaat zitten en dit gebruikt als ‘toilet’, vandaar zeker de bijnaam 'schijtlijster', of als hij ineens denkt familie van de specht te zijn en op je hoofd gaat zitten hameren, ook dat is heel lekker! Maar gelukkig gaat hij niet alleen bij ons op het hoofd zitten, hij doet dit soms ook bij de gasten, zodat wij dan even rust hebben, haha. Ook Lola heeft soms heel wat te verduren van hem. Als zij bijvoorbeeld buiten ligt, komt Trouvie aangeslopen en pikt Lola in haar staart waarop Lola grommend achter Trouvie aangaat. Maar ja, ook Lola kan nog steeds niet vliegen dus Trouvie wint het steeds weer. Gelukkig zoekt hij wel zelf veel voedsel op in de natuur en is hij ook vaak op pad, maar nu de winter komt is hij ineens meer hier in de buurt, ook omdat hij nu vaker achterna gezeten wordt door andere eksters. Dus hebben we een paar overkappingen voor hem gemaakt zodat hij daar 's nachts onder kan zitten. Ja, het wordt steeds gekker hier, maar hij mag zich hier lekker vermaken, wij hebben er tenslotte ruimte genoeg voor. Ook heeft een oom van Doreen een prachtig beeld van Trouvie gemaakt wat onder de tonnelle hangt, en zo brengt een ekstertje toch nog heel veel leven in de brouwerij.

De aardige gasten.

Dat ook de gasten zich hier thuis voelen bleek ook dit jaar weer. Sommige vertelden ons dat ze het hier meer logeren vonden dan kamperen. Anderen gaan aan het werk, zoals Maarten, die natuurlijk weer met Lenie hier was, en die dit jaar weer veel heeft staan spitten en hakken in de harde en zeer droge grond. Hij heeft een gleuf gegraven om een waterleiding in te leggen omdat er een extra waterkraan moest komen op de camping. Zwaar werk maar hij kreeg het weer voor elkaar en de nieuwe extra waterkraan staat er prima bij dankzij heel veel zweetdruppeltjes van Maarten.

En dan ons nieuwe Roqueforette-bord bij de ingang. Dit bord wilden wij al heel lang maar hoe vind je nu iemand die dit kan maken op de manier zoals wij het willen hebben? Nou heel “gewoon”, je wacht totdat Koen en Marlies weer eens komen kamperen. Koen is leraar tekenen, schilderen en creativiteit en maakt ook leuke muziek met zijn band, en heel toevallig kwam dit idee van het nieuwe bord ter sprake tijdens het jaarlijkse dorpsfeest in Laulne. En zo kwam het dat Koen op een dag dit bord ‘even’ uit de losse hand voor ons geschilderd heeft in prachtige sierletters. We zijn er heel blij mee. Het bord hangt vol trots bij de ingang van ons Domaine Roqueforette “met onze ekster als extraatje erop geschilderd”.

Toen wij in het hoogseizoen even een tweede tonnelle (afdak) wilden gaan bouwen kwam Martin, die samen met zijn gezin altijd gezellig in de gîte logeert, meehelpen zodat dit klusje in een dag geklaard was. Daarna hebben wij ook nog de oude waterpomp voor ons huis gerestaureerd (het meeste deed Martin) met zoveel als mogelijk de originele onderdelen zodat deze mooie originele waterpomp nu weer werkt als vanouds.

En met vriend Harold hebben wij 300 mtr nieuw hek geplaatst met 100 palen die de grond in geheid moesten worden. Dit hek is om de paarden van de camping af te houden. Harold kwam zomaar even langs vanuit Nederland voor 2 dagen, wij weten alleen niet zeker of hij dat weer zo gauw zal doen omdat hij in die 2 dagen alleen maar buiten heeft staan heien op de palen en ’s avonds doodmoe was. Sindsdien hebben wij van Harold ook nooit meer iets vernomen, haha. Wij willen maar zeggen dat we ook dit jaar weer niets te klagen hebben gehad over extra hulp. Wij zijn daar dan ook zeer dankbaar voor.

            

Soldaten.

Ook de groep soldaten van de Replacements uit Limburg waren weer van de partij met alle herdenkingen en festiviteiten rond 5 juni hier in Normandië. De mannen waren hier nu met een groep van 14, en dus 14 militaire pup tentjes (op lijn neergezet) en één grote tent, ze hebben dan de grote kampeerplaats achterin op de camping geheel voor zichzelf. En ze eten ook nog gezellig een aantal avonden mee met de Table d’hôte. Wij brengen het eten dan naar hen toe zodat ze gezellig bij elkaar kunnen zitten aan de tafels (nog mooier is het dat ze het eten komen ophalen in de keuken met een aantal mannen). Hoe gezellig kan het zo zijn met zijn allen. Van gasten horen wij dan regelmatig dat deze groep vele complimenten krijgt op deze dagen over hun uniformen en het in groepsverband rond lopen in en rond Ste-Mère-Église. De oude garde Amerikanen, Canadezen, Engelsen en de vele toeristen zijn daarbij natuurlijk ook zeer veelvuldig aanwezig. Dus zijn wij er best trots op dat deze zeer gezellige en altijd goed gemutste mannen hier alweer vele jaren komen. Maar ook voor de gasten op de camping is het een leuke bezienswaardigheid en ze maken ook altijd graag een praatje.

 De Table d’hôte.

Ook dit jaar hebben wij weer vele gezellige gasten mogen ontvangen onder onze tonnelle (ons afdak) tijdens de table d’hôte avonden. Het is niet alleen heel gezellig om met z’n allen aan tafel te eten, maar ook om de verschillende verhalen te horen en de gezelligheid die dat met zich meebrengt. Het is voor ons het vele werk altijd meer dan waard, iedereen heeft een gezellige avond en nadien is het lopend naar “huis” omdat de auto bij de caravan of tent kan blijven staan, of je moet héél lui zijn....

Deze avonden houden wij er dan ook zeker in vanwege de leuke sfeer maar ook omdat wij het zelf heel gezellig vinden.

 Dé Franse feesten.

Het jaarlijkse feest in Laulne is iets dat altijd weer gezellig is voor onze gasten, omdat ze dan een echt Frans dorpsfeest kunnen meemaken met eten, drinken en muziek. Ook dit jaar zijn we er op 14 augustus weer met een grote groep naar toe gegaan, ‘ieder op eigen gelegenheid’. Waar de burgemeester ons ook altijd weer dankbaar voor is en niet alleen vanwege de inkomsten hiervan, maar ook de mensen hier in Laulne vinden het heel leuk (en interessant) om buitenlanders op hun feest te zien. Iedereen is van harte welkom en je wordt dan ook meteen meegenomen in de gastvrijheid van de bewoners van Laulne.

 Een ander feest.

Ook gaan wij met een groep gasten altijd naar onze vriend die in St. Patrice-de-Claids op 3 km afstand een brouwerij/stokerij heeft. Deze brouwerij la Cave du Gaec de Claids geeft in juli en augustus een open dag, wij gaan daar ’s morgens al om 10.00uur naar toe (een ieder ook weer op eigen gelegenheid) en daar krijgen we dan (met nog andere Fransen) zittend aan tafels alle likeuren, ciders en Calvados te drinken die ze daar maken en verkopen (en dat al ’s morgens rond 10.00 uur). Deze gezelligheid gaat samen met het eten van heerlijke salades, vlees en worst, patés en brood, en daarna krijgt iedereen een rondleiding in de brouwerij zodat je kunt zien hoe alles gemaakt word wat je daarvoor allemaal gedronken hebt. Natuurlijk vonden de gasten het heel leuk om dit zo mee te maken, hik!

‘Beroemde’ gasten in Normandië.

Of het zal je toch maar gebeuren als gast op Domaine Roqueforette dat je in een Franse krant komt te staan met foto en al. Het ene paar gasten stond met hun foto in de krant, en het andere paar heeft ook nog vragen van de journalist beantwoord, wat beloond werd met een foto van hen. Ja, je maakt hier wat mee in je vakantie in het gezellige Normandië.

 Frankrijk-Normandië.

Zolang wij hier wonen zijn wij bezig om de ‘vooroordelen’ over de Fransen weg te nemen bij sommige Nederlanders.

Zoals bv. het weer in Normandië. Hier is het “altijd” mooi weer, althans dat zegt Ed steeds tegen iedereen. Nou ja, af en toe regent het hier (gelukkig) wel eens, maar verder is het zo dat in Normandië iedere dag de zon schijnt, al is het maar 5 min. Het weer in Normandië is altijd veel beter dan de Nederlanders willen geloven. Zo hebben wij dit jaar weer een zeer droge en warme zomer gehad. Hier in Laulne zitten wij in de warme luchtstroming van de Noord-Atlantische Oceaan, op de kaart kan je zien dat wij in de driehoek zitten met palmbomen en dus is het hier warmer en droger dan elders in Normandië.

En dan de vriendelijkheid van de Normandiër, die kent geen arrogantie of onvriendelijkheid, ook niet tegenover de toeristen. Hier “in de campagne” hebben de mensen een instelling van, doe maar gewoon. Hier geen haute couture, daarvoor moet je voor naar de grotere steden. Hier komen de mensen gewoon in hun overall met laarzen aan de supermarkt binnen. En spreek je niet zo goed Frans? Met de Normandiër kom je er wel uit, ze laten je eerst aan het woord en dan helpen ze je verder of dit nu in het restaurant, de supermarkt, de apotheek of bij de bakker is, ze blijven vriendelijk en behulpzaam op elk gebied.

Dus de opmerking: “Frankrijk is een mooi land maar …… dat er Fransen wonen!”, nee, die is hier niet op zijn plaats. Gelukkig nemen de meeste gasten deze woorden dan ook terug als ze hiervandaan weer vertrekken richting Nederland. Je gaat hier weg met een voldaan gevoel over de Fransen, respectievelijk de Normandiërs.

De Franse gewoonten.

Zo reden wij van de week langs onze vriend (dit is weer de broer van de brouwerij-man) en zagen de auto’s thuis staan, dus reden wij het erf op voor een bakkie. Wij zette de muziek in onze auto even voluit en hierop kwam onze vriend met zijn vrouw én moeder van in de 80 uit de schuur lopen. Ze wilden meteen even met ons dansen op de muziek maar wij besloten op het laatste moment dit toch maar even niet te doen. Ze zaten namelijk alle drie tot aan de ellebogen onder het bloed en de smurrie, dus alleen zoenen en geen handjes schudden, ze waren namelijk bezig om een paar kippen en eenden klaar te maken voor het eten ’s middags en ’s avonds.

Nadat ze de handen en armen hadden afgewassen (op de nagels na) en het laatste bakje met hartjes, niertjes en levertjes netjes was weggezet, vroegen ze of wij er ook wat van wilden meenemen. Non, merci. Toen de laatste darmen van de grond waren opgeruimd kregen we koffie met wat lekkers erbij (en nee, geen ingewanden) of een pastis kon natuurlijk ook, maar het was pas 11.00uur en dus nog iets te vroeg voor ons, haha.

Zomaar op visite of langskomen.

Laatst waren wij ‘voor ons doen’ vroeg met het eten, wij gingen rond 19.00uur eten. Toen wij net in de keuken stonden met het bord in de hand, tuuttuut, stopte er een auto, en daar kwamen twee vrienden aan die een mega grote kip kwamen brengen. Het leek wel een kalkoen, zo groot was die ‘kip’. En daar stonden wij met onze borden met eten (en we hadden toch al zo’n trek). O, gaan jullie nu al eten? vroegen ze, dat is wel een beetje vroeg, hé? En wij een beetje verontschuldigend zeggen dat dit echt Nederlands is, ja je moet toch wat zeggen. Maar de borden gingen dus in de magnetron en de wijn en pastis en nootjes kwamen op tafel. Fransen drinken nooit zonder er iets bij te eten, dus er moet altijd wat lekkers bij. Bij wie wij ook komen, er is altijd eten bij het drinken en dat is eigenlijk wel zo gezellig.

Dus toen de beide vrienden weggingen, rond 20.30uur, en de mega kip in de vriezer was gelegd, hebben wij de magnetron aangezet en kon de boerenkool met worst weer worden opgewarmd (eindelijk), deze heerlijke boerenkool hadden wij van gasten uit Nederland gekregen en daar hebben wij alsnog heerlijk van genoten.

Het gebeurt regelmatig dat er vrienden of bekenden langskomen voor een drankje voor het eten. Zelfs de leverancier van hout nam voor het middageten (tussen 12.00 en 14.00uur) een lekker biertje alvorens thuis te gaan eten. En dat alles heeft te maken met het sociale gedrag van de Fransen, ze houden van gezelligheid en daar hoort dan ook een gezellig praatje bij (en praten kunnen ze!). En daarom voelen wij ons hier ook zo thuis, de saamhorigheid, het respect dat ze naar elkaar toe hebben, en de gezelligheid.

Groot Everzwijn/ le Sanglier.

Van de week stond Ed op het land naast ons huis aan een hek te werken toen hij achter zich iets hoorde en wat zag bewegen. Toen hij omkeek stond er een immens groot zwijn naar hem te kijken op een afstand van zo’n 30mtr. Het zwijn moet zeker 200 kg gewogen hebben, zo groot zag hij er uit, maar gelukkig was Ed geen prooi voor hem. Hij ging er op een drafje weer vandoor en liep ons land over naar de beboste struiken en bomen aan de zijkant. Het kan ook zijn dat het zwijn gewoon heel erg geschrokken is van Ed, omdat die nogal raar uitzag met zijn dikke jas, muts op en boormachine in zijn hand. Onze buurman schrok laatst ook heel erg van Ed, toen deze bij hem de hoek om kwam om iets te vragen, dus zal dat met het zwijn ook wel zo gegaan zijn, haha.

Maar waarschijnlijk is dit zwijn opgejaagd door jagers omdat nu het jachtseizoen weer open is (5 maanden lang) tot en met februari 2012. Hopelijk overleeft hij deze winter en wat ons betreft mag hij lekker in onze bossen en struiken komen schuilen voor de jagers, zoals ook alle andere beestjes dat hier mogen.

De zachte nazomer van 2011.

En wat hebben wij zitten nagenieten van de heerlijke zachte nazomer, tot in oktober hebben wij zelfs nog dagen van rond de 30c gehad. Ook in december hebben wij ’s middags soms nog buiten zitten lunchen, zo lekker zacht was het weer nog. Wij hebben de houtkachel pas eind november voor het eerst aangestoken. Wij hopen volgend jaar op net weer zo een mooie zomer en gezellig jaar.

 

Wij hopen dat wij u in 2012 hier mogen verwelkomen en laten meegenieten van het gezellige leven in Normandië.

 

 

Gezellige feestdagen & graag tot ziens in 2012!

Doreen & Ed Advocaat.

Nieuwsbrief 19

Nieuwsbrief 18

Nieuwsbrief 17

Nieuwsbrief 16

Nieuwsbrief 15

Nieuwsbrief 14

Nieuwsbrief 13

Nieuwsbrief 12

Nieuwsbrief 11

.