……met opnieuw een aantal leuke vermeldingen na een nog weer drukker en ook weer langer doorlopend seizoen.

Dorpsfeest.   

Na onze "winterslaap" en een winter met zoveel sneeuw als er hier in 30 jaar niet was gevallen, begon april meteen goed voor ons met een dorpsfeest in Laulne. Wij moesten ons eigen couvert meenemen (wat in Frankrijk heel normaal is met feesten) en om 20.30 uur aanwezig zijn. Wij waren er dan ook rond 20.30 uur, en na het vele zoenen, handen schudden en bijpraten met een drankje, moesten we rond 22.00 uur aanschuiven aan tafel. Meteen werden de flessen wijn etc. neergezet en kregen wij rond 22.30 uur het voorgerecht opgediend, om 24.00 uur het hoofdgerecht en rond 01.00 uur de twee nagerechten. Met tot slot om 01.30 uur de koffie met Calvados. En na afloop van al dit eten ligt je bord nog half vol (althans dat van ons) met afgesneden vetranden en overgebleven vlees, er is dan ook nog geen afvalzak in de buurt en je wilt wel graag je bordje leeg hebben voor het dessert. Nou dat is toch helemaal geen probleem. Wij kennen inmiddels een aantal personen die hiervoor speciaal een plastic bak met deksel hebben meegenomen, en daar mogen wij alles van ons bord zo inschuiven. Dit nemen ze dan lekker mee naar huis en eten het de volgende dag smakelijk op! Heerlijk hoor, een bak vol met ganzenvet en dikke vetranden, dat is pas echt "smullen"! En daarna speelde de muziek zo hard dat je vanzelf dansend naar buiten ging en zo lekker weer naar huis kon gaan. Het was weer heel gezellig.

Walter

En toen werd Walter, ons oude vertrouwde en altijd vrolijke 25-jarige Haflinger paard (op de foto de rechter & Fido verklaarde zich solidair), ineens ziek.Hij was bevangen geraakt en hier zijn wij zeker 3 maanden mee bezig geweest voordat wij konden zeggen dat hij weer een beetje herstelde. Wij hebben hem zelf alle medicijnen en injecties gegeven zodat de veearts hier niet steeds voor hoefde langs te komen. En ook hebben wij weer heel veel hulp gehad aan onze vroegere buurman Maarten die toevallig ook weer hier was met zijn vrouw. Maarten helpt ons niet alleen met bv. het vele en zware schep- en spitwerk (voor alle leidingen én de moestuinen) maar hij was nu ook een zeer dankbare hulp met Walter. De veearts kwam zo vaak als maar nodig was, of dat nu op zaterdagavond was of op een vroege morgen, hij kwam meteen, zelfs toen wij een table d'hôte avond hadden kwam hij geheel onverwachts even langs. Hij was toch in de buurt en kwam even kijken hoe het met Walter was. Maar nu is ons oudje gelukkig weer zo goed als de oude. Al moeten we hem wel goed in de gaten blijven houden met voer en op het land. We hopen dat hij zo heel oud mag worden.

Hooi

Voor het eerst hebben wij nu ook ons eigen hooi voor de paarden. Nadat we een flink stuk grasland hadden gemaaid en dit diverse keren hadden gekeerd, kwam er een vriend van ons met een machine om er mooie balen hooi van te maken. Het enige "nadeel" is dat je al die balen wel zelf van het land moet halen en dus ook nog eens 2 keer in je handen krijgt voor dat ze in de schuren liggen. En al die balen hooi omhoog steken bovenop de aanhanger in de volle juni zon is ook een waar feest.  Daarna mag je het weer van die aanhanger afhalen en in de schuur opstapelen, maar je krijgt het er wel heel lekker warm van. Volgend jaar rond juni gaan we al ons grasland maaien en dan hebben we ongeveer 500 balen hooi. Hopelijk  kunnen we dan ook weer een beroep doen op onze vriend om te komen helpen met het versjouwen  van de balen? Of misschien krijgen wij tegen die tijd dan wel een paar zeer spontane aanbiedingen van mensen (van campinggasten?) die heel graag willen meehelpen? Gelukkig bestuurde Doreen de tractor met de aanhanger erachter én daarop het hoog opgestapelde hooi. En voordat zij met dit volle convooi exceptionele via het terrein van de buurman, dan over de weg, en vervolgens bij ons het terrein op en naar de schuur was gereden, waren wij inmiddels alweer "iets uitgerust" om al die balen hooi van de aanhanger af te halen en binnen op te stapelen. Wel heel leuk werk om te doen. En op dit moment staan de paarden er heerlijk op stal van te eten en weten zij niet wat een zweetdruppels er in dat hooi zitten, maar dat geeft ook niet.

Luchtfoto's

Op onze website staan nu ook mooie luchtfoto's van ons Domaine Roqueforette.

Dit hebben wij te danken aan twee zeer lieve gasten die hier op de camping stonden met hun caravan. Op een ochtend vroegen ze ons om 's middags mee te gaan vliegen omdat ze een vliegtuig hadden gehuurd op het vliegveld hier in Lessay. En het geluk wil dat  een van hen, Ton, een zeer ervaren piloot is en al vele jaren vliegt met de meest verschillende toestellen. Dit stelde Ed zelfs zozeer op zijn gemak dat hij zijn parachute met een gerust hart thuis durfde te laten. Dus vanaf (Airport) Lessay hebben wij vijf kwartier heerlijk gevlogen waaronder twee rondjes over ons eigen Domaine Roqueforette en hier hebben we toen geweldig mooie foto's van kunnen maken. Terug via st Mère-Eglise. Een eindje verderop was nu ook heel goed de zeppelinhangar te zien. Langs de kust (Barneville-Carteret, Créances) vlogen we weer terug naar het vliegveld in Lessay. En na een zeer geslaagde mooie landing waren wij een buiten gewoon mooie ervaring en foto's rijker, en dit natuurlijk allemaal dankzij deze lieve mensen.

Feest in Laulne.

Op 8 augustus hadden wij natuurlijk het jaarlijkse grote dorpsfeest in Laulne. Wij waren hier ook weer bij aanwezig en ook nu weer met veel van onze gasten. In totaal waren wij er met 28 gasten die allemaal wel trek hadden in een hapje met een drankje. Iedereen was nieuwsgierig hoe het er aan toe zou gaan op zo'n feest, en na enige begroetingen en gezoen van bekenden konden we onze borden gaan vullen van de vele schotels. Ook nu waren er weer "geweldige" muzikanten en de zanger was volgens sommige kenners een heel ver familielid van Gerard Jolink, maar dan ook wel een héél erg ver familielid. Na het eten kon iedereen ook nu weer meedoen met de loterij. Je koopt dan een lot (of meerdere, voor het goede doel) en als iedereen is voorzien, ga je meteen je prijs ophalen. Je lot correspondeert namelijk met een prijs, dus je hebt bij deze "loterij" altijd prijs.  Wij gaan natuurlijk niet verklappen wat die prijzen zoal zijn, maar het zijn echt grandioze prijzen die je hier "wint". Ook deze keer was het weer een zeer gezellige middag met genoeg eten en drinken en koffie na mét Calvados, én ook nog eens prijzen mee naar huis én iedereen had nu ook een echt Frans feest meegemaakt.

Feest in de stokerij.

Twee dagen later waren we alwéér uitgenodigd maar nu door de eigenaar van de Cave du Gaec de Claids,  Dat is de Calvados-, cidre-, appelsap-, vinaigre- en likeurstokerij hier in St. Patrice de Claids. Zij geven in het hoogseizoen op een aantal dagen een feest met eten & drinken (hier moet je wel voor reserveren) en een rondleiding in hun stokerij. Dit begint 's morgens al om 10.00 uur en is rond 13.00 uur afgelopen. Om 10.00 uur begonnen wij al met een van vele dranken die er verkocht worden en dit gaat dan samen met overheerlijke salades, pasteien, diverse soorten vlees, broden, patés etc. en dit gaat zo door tot rond 13.00 uur. Daarna kregen we koffie met de likeur Quarantquatre (44) en toen iedereen eindelijk propvol zat, kregen alle gasten een rondleiding door het bedrijf. Deze rondleiding is zeer interessant, omdat je nu te zien krijgt hoe alles gestookt en gemaakt wordt. Bovendien krijg je een indruk hoeveel werk dit allemaal met zich meebrengt. En natuurlijk kun je na de rondleiding alles wat je geproefd hebt aan drank ook bij hen kopen.

En nog een feestje!

Begin oktober waren wij opnieuw uitgenodigd, en nu door het comité des fêtes van Laulne om te komen dineren in een restaurant in La Haye du Puits. Op zaterdagavond moesten wij daar rond 20.30 uur zijn, deze tijd is speciaal voor sommige mensen omdat die eerst nog moeten melken en de beesten moeten verzorgen. Wij waren aangeschoven aan de kop van een van de de tafels, waar het eigenlijk de bedoeling van was dat de burgemeester hier met zijn vrouw zou gaan zitten. Deze beste man houdt echter helemaal niet van protocol en van aangewezen plaatsen en ging dus samen met zijn vrouw lekker ergens anders aan een van de tafels zitten. Doe hier maar gewoon, dat hebben ze veel liever. Wij zaten gelukkig met een leuk gezelschap van bekenden uit ons dorp aan tafel. Nadat de laatste gasten (de melkveehouders) waren gearriveerd, kon uiteindelijk het eten worden opgediend. Na de voorgerechten kwam uiteraard het hoofdgerecht, en daarna kwam de serveerster (tevens eigenares) bij ons om te vragen of wij misschien een bakje mee naar huis wilden hebben? Dit bakje was bedoeld om het eten dat je laat staan, mee te nemen, dat is hier heel normaal. Maar wij bedankten heel vriendelijk hiervoor en vertelden dat we (erg) vol zaten. Wat was nu het geval? Doreen lustte bijna niets van het eten en daarom ging er heel wat op haar bord terug. Van het hoofdgerecht was het vlees zelfs nog bijna rauw en bloeddoorlopen. Ja, ook dat is hier soms "normaal" maar niet voor ons, Ed heeft het zijne wel opgegeten maar Doreen kreeg dat rouwe bloederige vlees echt niet weg, het bloed sopte gewoon nog ‘lekker’ op je bord. “Non, merci beaucoup”, wij hoefden echt geen bakje mee naar huis met dat vlees (hoewel sommige gasten er wel heel verlekkerd naar keken en misschien wel dachten: Had ik maar een bakje meegenomen). De volgende keer nemen wij zelf wel een bakje mee zodat onze borden dan altijd mooi schoon zijn, en dat bakje vlees raken wij in het dorp wel kwijt aan iemand. Gelukkig hoeven onze gasten hier tijdens de table d'hôte bij ons niet bang voor te zijn, wij garen ons vlees wel lekker door!

Familie-uitbreiding.

Wij hebben er ook een nieuw paard bij én dus ook een nieuw vriendje voor Walter & Fido. Wij hebben hem Sokkies genoemd. Sokkies is een Franse draver die altijd heeft geraced voor een sulky (karretje). Hij is pas 8 jaar en heeft al veel geld verdiend voor zijn eerdere baas met de Race "des-courses-hippiques". Sokkies stond nu gestald op een van de vijf scholen voor jockeys in Frankrijk in Grainges http://www.ecole-des-courses-hippiques.fr/index.php .Hier zijn de leerling jockeys intern van zondagavond tot en met vrijdag. Nu zat Sokkies aan zijn top en moest hij weg, de eigenaar kon hem er "niet meer bij hebben” omdat dat te duur voor hem was. Hij zou dus naar de slager moeten.  Daarvan hebben wij Sokkies gered. En heel spontaan meldden zich ook 2 sponsors bij ons aan die wilden heel graag meebetalen om Sokkies te redden. Dit was voor ons helemaal een verrassing en wij waren er dan ook heel blij mee. Dus mede door deze spontane donatie hebben wij niet alleen wéér een paard gered, maar er ook nog eens een super lief en braaf paard bij gekregen.  Hopelijk blijft hij gezond en wordt hij bij ons heel oud.

Hond gevonden.

Een aantal weken geleden waren wij op het land aan het werk, toen er ineens iets groots en zwarts naast ons stond. Dit bleek een zwarte Labrador hond te zijn, hij was ontzettend lief en maar was geen baasje in de buurt te bekennen. Dus wij met hem naar de dierenarts om te kijken of hij gechipt was of een oormerk had of zo iets, maar helaas helemaal niets van dit al, wat heel jammer was natuurlijk i.v.m. het vinden van zijn adres. In Frankrijk ben je in zo’n situatie verplicht om de hond bij de burgemeester te brengen die zijn baas gaat zoeken, of hem naar het dierenasiel brengt waar ze op hun beurt gaan zoeken naar zijn of een ander baasje. Dus wij de burgemeester gebeld en we moesten maar meteen komen met de hond. Daar aangekomen hebben wij de hond bij hem in de kennel geplaatst en moesten wij meteen mee eten. Ze waren net aan tafel gegaan.De burgemeester heeft zelfs een advertentie gezet in de krant (La Manche Libre) maar tot op heden heeft niemand zich als zijn baasje gemeld. De hond wordt dus eerdaags naar het dierenasiel in Cherbourg gebracht. Heel jammer hoor. Omdat het zo’n ontzettend lieve hond is zou je denken dat zijn baasje wel naar hem op zoek is. Voor ons is hij helaas te groot om hem hier te houden.

 December & sneeuw 2010.

Begin december lag er in één dag opeens weer 40 cm sneeuw en moesten wij de daken van de paardenstal, de tonnelle etc. 's avonds sneeuwvrij maken  i.v.m. het gewicht hiervan. Dit is voor Normandië zeer extreem. Omdat "normaal" zulke grote hoeveelheden sneeuw hier "nooit" voorkomen, is er  ook niets en niemand op voorbereid, zelfs de wegen (behalve de doorgaande wegen) worden niet gestrooid. Na drie dagen ging het regenen en was de sneeuw net zo snel weer verdwenen als hij was gekomen, maar toen hadden wij weer te maken met een grote hoeveelheid water die weg moest. Gelukkig wonen wij hoog en loopt al het water zo weg naar het riviertje beneden waar het verder afgevoerd wordt, en dan is het land ook zo weer droog. Op dit moment hebben we volop zon met een strakblauwe lucht en rond de 17c. Ook dit is Normandië.

En nu op naar de winter met al zijn natuurschoon en gezellige feesten zoals Kerst (hier alleen 1e kerstdag en Oud & nieuw.

Wij wensen iedereen gezellige feestdagen toe, en ook veel voorpret en plezier met het maken van de nieuwe vakantie plannen voor 2011.

Salut et au revoir vanaf Domaine Roqueforette,

Doreen & Ed Advocaat