Le Domaine Roqueforette

Normandie

Terug naar hoofdpagina

Bienvenue, hier is de nieuwsbrief 2013 van Le Domaine Roqueforette 

Onderwerpen in deze nieuwsbrief:

De winter van 2013.

Het vele werk.

Pommetje.

Trouvie.

Seizoen 2013.

De schorten.

De AED.

Telefoon & internetstoring.

Fenomeen van de getijden.

Cider maken.

Normandische glühwein.

Op naar 2014.

Winter van 2013.

Verleden jaar hadden wij het er nog over dat de winters hier in la Manche Normandie vrij zacht zijn, nou, dát hebben we geweten!

De winter van 2013 begon dan wel frisser dan andere winters, maar daar is het ook winter voor. Normaal gesproken blijft het hier rond het vriespunt hangen en daar is meestal dan ook alles mee gezegd. Normaal gesproken dan!      

Nu werden wij op maandag 11 maart wakker in een witte wereld. Het had 's nachts gesneeuwd én heel hard gewaaid. Dit harde waaien trok aan naar stormkracht en 's middags was het een sneeuwstorm geworden, waarmee de sneeuw horizontaal vanuit het noordoosten kwam aangieren met een duizelingwekkende snelheid. En dit hield maar aan. Het bleef sneeuwstormen met onverminderde kracht tot en met de volgende dag, dinsdagmiddag. Wij vonden het beangstigend, omdat wij dit nog nooit zo hadden meegemaakt (en niemand hier, zo bleek later!). Deze sneeuw joeg ook overal doorheen en omheen, zodat het zelfs de hoek omwaaide de paardenstal in. De paarden konden ook niet uit de stal omdat de sneeuw ervoor te hoog lag. Op sommige plaatsen lag de sneeuw op ons terrein ruim 1.1/5 meter hoog! 

De codes oranje én rood waren afgegeven in Normandie, omdat het nu toch echt noodweer was! Zoals ook het geval was in vele andere delen van Europa.

Dinsdagmiddag 12 maart ging de sneeuwstorm ineens liggen en werd het weer rustig. Maar de sneeuw lag zo hoog dat lopen soms niet eens ging. Wij hadden regenbroeken over de laarzen gedaan omdat anders onze laarzen overliepen met sneeuw, zó hoog lag het hier. Maar naar de paarden lopen dat moest toch wel. En dat lukte ook. Ze kregen genoeg hooi en we hadden gelukkig ook genoeg krachtvoer. Ze    stonden ook alle drie met dubbele dekens om op stal.

Maar naar de ingang van ons terrein lopen (200 meter. Verder), dat ging haast niet, omdat de sneeuw op onze weg te hoog lag en dus konden wij ook niet met de auto weg, ondanks onze sterke 4x4!

Diverse buren belden om te vragen hoe het met ons ging en of we iets nodig hadden, wat ontzettend aardig van ze was. Ook onze vriend belde en kwam ons meteen “bevrijden” met zijn tractor. Wij hoorden een hoop kabaal buiten en zagen ineens de zwaailichten van zijn tractor waarmee hij omhoog, het terrein op probeerde te komen, maar ook hij moest diverse keren voor- en achteruit rijden om een pad te maken, eer hij bij ons huis kon komen. Maar nu konden wij gelukkig weer naar de ingang lopen. En er waren nu ook boeren die samen met de burgemeester bezig waren met het sneeuwruimen met hun tractoren. Zij schoven de sneeuw aan de kant zodat er ruimte kwam voor de auto's.

Zo konden wij ook weer op pad met onze auto, nadat we 5 dagen hadden “vastgezeten”. En gelukkig bleef alles bij ons ook functioneren, zoals de elektriciteit, de waterleiding, de telefoon en het internet, terwijl er ook mensen waren die dagen geen elektriciteit hebben gehad en telefoon. Wij hebben dus geluk gehad.

Maar de natuur heeft er wel een enorme klap door gekregen. Er zijn veel bomen omgegaan en takken afgebroken door het zware gewicht van de sneeuw gecombineerd met de storm.

Ook bij ons was er dus veel werk te verrichten met het zagen van bomen en takken en er moest ook veel gesnoeid worden, Normaal zijn wij eind maart al klaar met dit soort werk, maar nu hadden wij nog niets kunnen doen omdat het of te nat of nog steeds te koud was, dus hebben wij veel werk door moeten schuiven naar volgend jaar 2014, het is niet anders. 

Werk.

Gelukkig kwam Martin, onze steun en toeverlaat, geheel spontaan met het idee om een week eerder te komen dan de geplande vakantie met zijn gezin, dit om ons te komen helpen met het vele werk.

Omdat wij zo laat waren i.v.m. de lange natte winter, waren we er niet toe gekomen om al het werk klaar te krijgen voordat het seizoen begon.

En dus kwam Martin met de trein en was in 7 uurtjes in Carentan. Bij de overstap in Parijs stond Doreen Martin op te wachten. niet omdat Martin de weg niet zou weten, maar omdat een dagje Parijs natuurlijk hartstikke gezellig is!

In die week hebben wij met zijn drieën hard gewerkt en bijna al het werk klaar gekregen voordat het nieuwe seizoen van 2013 begon.

Behalve dan het zagen van bomen en takken en het vele snoeiwerk. Daarvan moet nogal wat blijven liggen tot 2014.

En na deze week van hard werken kwam de rest van Martin zijn gezin hierheen met de auto en verbleven zij nog lekker en gezellig een week in de gîte.

Pommetje.

Nadat Kervin, onze super je weet wel kater die ruim 19 jaar bij ons is geweest, in 2012 was overleden, begonnen wij toch weer te verlangen naar een nieuwe kater.

Maar zoiets moet groeien en heeft tijd nodig, dus keken wij af en toe een beetje rond naar een leuke kater.

En ja hoor, in juli van dit jaar zat hij op ons te wachten, via de herplaatsing!

Een super stoere kater die wat weg heeft van een Maine Coon! Wat een geweldige kop en wat is hij leuk om te zien!

Hij was pas 1 jaar en zat in een flat in een klein kamertje. Deze mensen vonden de haren vervelend en hij was te “druk” voor hen.

Dus toen wij interesse toonden, boden deze mensen ons aan om hier naar toe te komen met de poes vanuit Saint-Lô, omdat wij het misschien te druk zouden hebben met ons bedrijf. Nou, heel aardig van ze. Het waren ook hele aardige mensen en de poes was nóg veel aardiger en leuker, en vanaf het eerste moment hadden we een klik met hem. Dus die kon meteen blijven.

Wij hebben hem Pommetje genoemd, en hij is geweldig lief en zacht en speelt ook heel graag met Lola. Ze kunnen het samen heel goed vinden. Al gelijk vanaf het begin. Dit was best spannend, want Pommetje had nog nooit in zijn leven een hond gezien. Al na 4 dagen lagen ze naast elkaar te slapen! Pommetje moest eigenlijk zo'n week 6 binnen blijven om hier goed te wennen, maar na 4 dagen sprong hij al over het hekje heen wat we hadden geplaatst om hem binnen te houden. aangezien hij niet gewend was buiten te lopen, was hij best wel een beetje bang buiten voor veel geluiden. Ver weg ging hij dus niet, maar voordat wij erachter kwamen dat hij zich dan verstopte in een buis....... Veel zoektochten verder (zelfs met gasten die meehielpen) bleek dat hij gewoon dus steeds op tien meter van de voordeur verstopt zat. uit de voortuin klimmen had hij ook snel door, dus dat hek werkte ook niet om hem "binnen" te houden. Hier kwamen we achter doordat we ineens een lange grijze  kattenstaart uit de heg zagen steken op zo'n anderhalve meter hoogte! Maar zoals we al schreven, ver weg gaat ie nooit en na twee weken wandelde hij al heerlijk buten en 's avonds mooi weer naar binnen. En net als Lola vangt ook Pommetje muizen, buiten maar ook in het hooihok voor de paarden, en hier zijn wij blij mee.

Pommetje hoort al helemaal bij de familie!

Trouvie.

Trouvie, “onze” Ekster die wij in 2011 gered hadden omdat die uit het nest was gevallen, is uitgevlogen!

Hij was ongeveer 2 jaar bij ons geweest en sliep eerst binnen maar later steeds meer buiten. Wel kwam hij nog steeds op ons aanvliegen en landde dan op onze schouder of op ons hoofd, voor eten.

Op een bepaald moment kwam hij nog wel regelmatig eten halen maar vloog dan meteen weer weg. En steeds meer zagen wij hem 's nachts ook niet meer, totdat wij hem, zeg maar vanaf de winter, helemaal niet meer zagen.

Dus wij bleven maar hopen dat het goed ging met hem en dat hij (of zij) een mannetje of vrouwtje had gevonden en nu ergens een nestje had.

Tot in juni van dit jaar! Opeens kwam hij weer aanvliegen. We herkenden hem ook meteen aan zijn geluidjes en aan zijn staart.

Hij praatte weer voluit en pakte het eten weg dat wij voor hem neerlegden, maar hij eet niet meer uit onze hand of vanaf onze schouder. Èn hij heeft nu een partner, dus hij is lekker wild geworden, zoals het ook hoort.

Dus Trouvie is weer terug, maar wel op zijn eigen manier!

Zomerseizoen 2013.

Het seizoen begon dit jaar dan wel nat en koud, maar in juni draaide het weer ineens om en werd het warmer en almaar warmer.

Ook dit jaar hebben wij temperaturen gehad tot 36 graden, wat dan weer héél warm was voor sommige mensen, dus die gingen lekker verkoeling zoeken op het strand en in de zee.

Gelukkig staat hier meestal een windje, dus is het ook goed uit te houden op ons terrein bij zulke hoge temperaturen, maar ook dit is typisch Normandie!

En ook nu zaten wij weer overvol en hebben we het druk gehad met ook nu weer aardige, leuke en gezellige gasten!

Wij hebben ons ook weer helemaal gaar gekookt dit jaar met vele vernieuwde Normandische gerechten, heerlijke voorgerechten en “caloriearme” (ahum?!) nagerechten. Maar wij koken nog steeds met heel veel plezier en het geeft ons een grote voldoening als alle borden steeds weer leeg terugkomen. Het is echt fijn om te zien en te horen dat onze gasten dan een gezellige avond hebben gehad.

Het was dit jaar wel een heel lang seizoen. Mede door het heerlijk warme en zeer droge najaarsweer hebben wij gasten tot en met eind oktober gehad op de camping.

Door deze droogte werd het gras zelfs geel, het enige voordeel hiervan was dan weer, dat dit scheelde met maaien!

De Horecaschorten

Omdat wij zo regelmatig koken voor onze gasten, hebben wij ook veel verschillende Normandische gerechten.

Wij hebben vele voorgerechten, hoofdgerechten en natuurlijk vele nagerechten.

En om een paar van die nagerechten, daar gaat het nu om. En dan gaat het er vooral om het recept te bemachtigen van een van deze nagerechten!

Sommige gasten halen allerhande trucs uit om ons dit (zéér geheime) recept te ontfutselen.

Zo moeten wij altijd zeer oplettend zijn met de vraagstelling van sommige gasten, om niet in de val te lopen bij hun pogingen om een recept te bemachtigen. Zo proberen ze ons ook dronken te voeren, of ze gaan over op een andere truc, het geven van mooie cadeaus. Zo kregen wij dit jaar 2 supermooie echte horecaschorten van Nan & Willem. Deze horecaschorten waren geborduurd en opgeleukt door Nan met hele leuke afbeeldingen en teksten zoals, “Met liefde voor het koken”, en “Chef cuisinier”. Met deze schorten zijn wij dan ook heel blij en wij dragen ze ook altijd tijdens het koken. Maar een recept? Hebben ze er niet mee verkregen, haha! Dus wij zijn weer dubbel op onze hoede wat deze mensen (en anderen) nu weer gaan bekokstoven voor 2014.

AED.

Wij zijn nu ook in het bezit van een AED. Een defibrillator!

Nu wilden wij al lang een AED hebben, maar voor ons was dit, tot nu toe, een te grote investering.

Totdat wij het hierover hadden met twee super lieve gasten, zij hebben een bedrijf gehad dat speciaal gericht was op het geven van EHBO- en reanimatiecursussen etc.

En natuurlijk hadden zij ook een AED, omdat zij ook hierin cursussen gaven.

Om het kort te houden, wij hebben met deze gasten een akkoord gesloten om deze AED van hen over te nemen, en het was ook hun eigen idee om dit zo aantrekkelijk aan ons aan te bieden, heel aardig dus! Ook hebben wij meteen van hen een volledige, meerdaagse cursus reanimatie gekregen (hadden wij ook vroeger al eens gedaan) en nu samen met behulp van de AED. In 2014 komen deze lieve gasten weer hierheen en dan doen wij weer een herhalingscursus reanimatie AED.

Dus behalve een bloeddrukmeter hebben wij nu ook een AED waar wij heel trots op zijn en wat een zeer rustgevend gevoel geeft.

En hopelijk blijft deze AED natuurlijk voor altijd ongebruikt en nieuw!

Telefoon- en internetstoring.

Dat zal je altijd zien: Nooit hebben wij er last van, maar prompt kregen wij midden in het hoogseizoen plotseling telefoonstoring. Eerst viel alles uit, maar toen konden wij het zelf nog aan de gang krijgen. Later deed zich de storing vaker voor en hebben wij naar de telefoonbeheerder gebeld. (mobiel!)

Nadat de lijn was doorgemeten bleek de storing ergens onderweg te zitten, over een lengte van 20km. zat ergens een kabelbreuk, dus ga maar even zoeken….

Omdat wij een bedrijf hebben, en met gasten van wie sommige al in paniek raken als er even geen internet is, kregen wij voorrang.

Omdat ze de kabelbreuk niet zo snel konden vinden, zelfs niet met al het ingezette speciale materieel, maar ook omdat er elke dag (dezelfde) gasten kwamen vragen wanneer er weer internet zou zijn “anders moesten ze ergens anders gaan internetten bv. in de Mc Donalds”…., hebben wij dus maar een briefje opgehangen met de internetstoring erop vermeld. Voor ons zelf was het wel heel erg vervelend omdat wij geen internet hadden, maar ook geen telefoon, alleen gelukkig wel mobiel. En ach, het was eigenlijk ook wel lekker rustig om een paar dagen geen telefoon en internet te hebben, ha ha. Wij konden er toch ook niets aan doen.

In de tussentijd hadden de monteurs bij ons op het terrein voor de zekerheid ook maar even ruim 200mtr. telefoonkabel vernieuwd, en een nieuwe Livebox geïnstalleerd.

Na weer een paar dagen kwamen de monteurs voor de zoveelste keer langs, maar nu met een brede glimlach om te vertellen dat ze de breuk hadden gevonden. Het bleek een aantal kabelbreuken te zijn geweest, waar grote takken opgevallen waren. Alles was nu weer gerepareerd. De monteurs kregen iets te drinken, en wij en de gasten waren weer blij.

Misschien dus toch nog een nagekomen schade van de sneeuwstorm begin van dit jaar?

Het fenomeen van de getijden.

Eb & vloed in La Manche.

Uniek in La Manche is het immense verschil tussen eb en vloed! Het is de streek met de sterkste getijdenverschillen van Europa!

Apart om te zien is hoe de geribbelde zeebodem, bezaaid met zeedieren en -plantjes, soms kilometers ver droogvalt. Omdat de invloed hiervan op de streek en haar bewoners best groot is, komt u bij sommige winkels, bars en Offices de Tourisme aan de kust makkelijk aan de getijdenkalender, en meestal hangt deze kalender ook bij ons op de camping. Wij hebben een getijdenkalender, maar ook een getijdenboekje! Niet onbelangrijk om deze getijden te weten wanneer u gaat wandelen op het strand langs de vloedlijn of gaat zwemmen, schelpdieren zoeken of zonder begeleiding het wad verkent.

 Bij springtij (36 à 48 uur na volle en nieuwe maan) kan het verschil tussen laag- en hoogwater wel 15 meter bedragen en trekt de zee zich soms tot 15 kilometer terug!

Cider maken.

En zo reden wij op een vrijdag rond de middag naar huis en zagen dat het bij onze vriend ongewoon druk was. Dus wij de auto gekeerd en bij hem het erf opgereden.

Wat waren ze nu aan het doen? De appeloogst aan het klaar maken voor de cider. Dit was een mooie kans om eens te kunnen zien hoe dit nu echt in zijn werk gaat!

De man die hierbij was met zijn vrouw en hun machine, doen dit werk nu in deze tijd, november, hele dagen en bij iedereen die appels heeft en ze geperst wil hebben. Dus ze hebben het er nu heel erg druk mee.

Wij kenden deze mensen al omdat zij ook werk bij ons verrichten zoals het snoeien van de bomen en heggen of het grasmaaien en verwerken tot balen hooi. Zij hebben veel verschillende tractoren, kranen, combines, een appelpers etc.

We konden zo mooi dit hele proces volgen. Onze vriend moest de appels in de machine scheppen (met de hand), zodat daarin de appels vermalen werden tot pulp, die daarna in de pulpsilo met trechter terechtkomt.

Deze pulpsilo staat in het midden van de machine en steeds trekken ze een stukje open onder aan de trechter zodat er wat pulp op een van de 10 rekken (met doek) valt, tot deze een hoogte heeft bereikt van 10 kratjes helemaal gevuld met appelpulp.

Dan gaat deze stapel kratjes met pulp onder de pers en wordt al het appelvocht er mechanisch uitgeperst, totdat de pers helemaal beneden is. Vervolgens gooien ze de overgebleven en uitgeperste appelpulp in de aanhanger, en dit is dan voor de koeien of varkens die dit heel graag eten.

Het sap wordt meteen via een lange slang in een van de grote vaten van elk 1000 liter gepompt.

Nu moet het rijpen en wordt er gelijk suiker. aan toegevoegd om er cider van te maken en in een latere fase eventueel Calvados. Maar deze appelsap smaakte nu, zo puur uit het vat, ook al heel erg lekker.

Toen dit klaar was, moesten wij er natuurlijk met zijn allen een aperitief op drinken met het nodige lekkers erbij! Santé!

En heel 'toevallig' moest onze vriend hierna ook nog even een aanhanger met kachelhout volladen om deze 's middags te kunnen verkopen, omdat hij hierin ook handelt, en laten wij nu toevallig toch hier zijn! Ha ha!

Als dank kregen wij weer een paar flessen verse appelsap mee en 2 balen hooi voor de paarden.

Normandische glühwein.

Zo waren wij afgelopen weekend op de kerstmarkt in Périers.

Hier waren vier kramen en een tent, in een kraam verkochten ze kerstspulletjes en in de rest? Juist eten en drinken!

En natuurlijk ook de Normandische glühwein/glühcider.

Dit is warme appelcider met een scheut Calvados, en soms wat kaneel erdoor.

Je hebt het er meteen warm van en iedereen staat hiervan heerlijk te nippen en gezellig te praten.

En sommige mensen hebben het al heel warm hiervan al vanaf ’s morgens 09.00uur!

Op naar 2014.              

En nu gaan we ons weer opmaken voor de Kerst. Hier vieren ze maar 1 Kerstdag, maar wij vieren er nog altijd ook een gezellige 2e Kerstdag achteraan. En daarna natuurlijk Oud & Nieuw!

De winter kan nog van alles brengen, wat op zich vaak ook al een verrassing is. Maar stiekem kijken wij toch al weer uit naar een gezellige en warme zomer in 2014.

Dus ook in 2014 bent u hier weer van harte welkom/bienvenue op Le Domaine Roqueforette.

Tot ziens ofwel au revoir met Normandische groeten,     

Doreen & Ed